Liturgijska čitanja: Ez 17,22-24, 2 Kor 5,6-10, Mk 4,26-34
Čitajući Novi zavjet čovjek se ne može oteti dojmu da se Isus upravo majstorski služi prispodobama. Današnje bogoslužje pruža nam Isusovu prispodobu o gorušičinom zrnu. Riječ o ovom sićušnom zrnu i više je nego obična prispodoba; u sebi sadrži akcioni program, da životni program. Božje se naime kraljevstvo ne probija uz tutnjavu gromova ni sijevanje munja već po ustaljenim principima rasta, razvoja, sazrijevanja. To znači: trebamo si rezervirati, mnogo, mnogo vremena, valja imati bezgranično strpljenje; ali istovremeno to znači i ovo: upravo neprimjetljiv početak može dovesti do neslućenog uspjeha. Slika o gorušičinom zrnu genijalno je odabrana: ogromna je razlika između razvijene biljke, koja može narasti i do četiri metra visine, i njezinog sjemena. Zrnce gorušice nije veće od zrnca pijeska, otpuhnuti ga se može, tako je sitno!
Upravo ovako, objašnjava Isus onima koji su ga slušali, započinje Božje kraljevstvo neupadljivo, neprimjetno, pa ipak, pusti li korijenje te izađe i razvije se nemoguće je ne vidjeti ga.
